Brytyjski aktor, znany z licznych występów w duecie z niegdysiejszą żoną,
Elizabeth Taylor oraz słynący z niezwykłego tembru głosu. Przez lata młodzieńczej kariery uważany był przez krytykę za obiecującego aktora, pod jej koniec zgodnie uznany za aktora niespełnionych nadziei. Siedmiokrotnie nominowany do Oscara, ośmiokrotnie do Złotego Globu. Urodził się 11 listopada 1925 roku w walijskiej miejscowości Pontrhydyfen w Wielkiej Brytanii, jako dwunaste z trzynastu dzieci państwa Jenkins. Podczas szkoły średniej jego mentorem i osobą, która miała na niego przemożny wpływ był nauczyciel, Phillip Burton, który to pomógł przyszłemu aktorowi pozbyć się walijskiego akcentu i przygotował go do egzaminu na studia aktorskie na Oxfordzie. Pojawiając się po raz pierwszy na scenie w 1943 roku jako pseudonim artystyczny Richard wybrał właśnie nazwisko nauczyciela, które przylgnęło do niego do końca. Debiutował w 1949 w filmie „
The Last Days of Dolwyn” w reżyserii
Emlyna Williamsa, w sztukach którego odnosił w tym czasie sukcesy na deskach teatru. Przełomowym dla Burtona rokiem okazał się 1952, wtedy to właśnie został nagrodzony Złotym Globem oraz nominacją do Oscara za występ w hollywoodzkim dreszczowcu „
Moja kuzynka Rachela”
Henry’ego Kostera. Rok później zagrał u tego samego reżysera w religijnym dramacie historycznym „
Szata”, otrzymując kolejną nominację do Oscara. Lubiano obsadzać go w widowiskach historycznych - w 1956 roku wystąpił w „
Aleksandrze Wielkim”, a w 1963 w „
Kleopatrze”, na planie której poznał przyszłą partnerkę życiową (dwukrotną małżonkę) i wielokrotną partnerkę ekranową -
Elizabeth Taylor. Para wystąpiła razem w sumie w 11 filmach, takich jak m.in. „
Brodziec”
Vincente’a Minnellego, „
Kto się boi Virginii Woolf?”
Mike’a Nicholsa (BAFTA oraz nominacja do Oscara i Złotego Globu), „
Poskromienie złośnicy” (nominacja do BAFTY i Złotego Globu, David di Donatello), „
Doktor Faust” (debiut reżyserski Burtona), „
Boom”
Josepha Loseya czy „
Jego rozwód, jej rozwód”. Burton z powodzeniem występował również solo, zarówno w produkcjach amerykańskich, jak i brytyjskich. Z tych ostatnich wymienić warto zwłaszcza jeden ze sztandarowych obrazów brytyjskiego nurtu kina „młodych gniewnych”, „
Miłość i gniew”
Tony’ego Richardsona (nominacja do Złotego Globu i BAFTA); thriller „
Szpieg, który przyszedł z zimnej strefy” (BAFTA, nominacja do Oscara) i dramat historyczny „
Becket” (nominacja do Oscara i Złotego Globu, nagroda Fotogramas De Plata). W 1970 za rolę Henryka VIII w dramacie historycznym „
Anna tysiąca dni” otrzymał kolejną z kolei nominację do Oscara oraz Złotego Globu. W 1972 roku ponownie spotkał się z
Loseyem na planie politycznego dramatu sensacyjnego „
Zabójstwo Trockiego” z
Alainem Delonem i
Romy Schneider. Wystąpił z gwiazdami kina włoskiego -
Marcello Mastroiannim w „
Masakrze w Rzymie” i
Sophią Loren w „
Podróży”. Za rolę w thrillerze psychologicznym „
Jeździec”
Sidneya Lumeta otrzymał Złoty Glob oraz ostatnią, siódmą już w jego karierze nominację do Oscara. W tym samym roku zagrał także w sequelu znanego horroru „
Egzorcysta II: Heretyk” (nominacja do Saturna). W 1983 wcielił się w znanego kompozytora w mini-serialu „
Wagner”. W roku 1984 pojawił się po raz ostatni przed kamerami w uhonorowanej Nagrodą Aktorską na MFF w Valladolid roli O’Briena w adaptacji powieści
Orwella „
1984”. Richard Burton zmarł na wylew, krótko po ukończeniu zdjęć do filmu, który został zadedykowany jego pamięci.